ဧည့္စာရင္း မတိုင္တဲ့ ကဗ်ာ

ငါေမြးခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံကို ငါ တပတ္လွည့္ၾကည့္မယ္။
ဘယ္ေန႔႔သြားမယ္။
ဘယ္မွာတည္းမယ္။
ဘယ္သူေတြနဲ႔႔ေတြ႔႔မယ္ဆိုတာ
ဘယ္ေခြး တေကာင္ ေၾကာင္တၿမီးကိုမွ ေျပာေနစရာမလိုဘူး။

ဒီေျမက ငါ့ေျမ။
ဒီလူေတြက ငါ့့လူေတြ။
ဒီေရက င့ါ့ေရ ။
ဒီသစ္ပင္က ငါ့့သစ္ပင္။
ဒီကၽြဲက ငါ့ကၽြဲ။
ကဲ...။

ငါ့့အမ်ဳိးေတြလဲ ဒီေျမေပၚမွာေန
ဒီေျမေပၚမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္္ပဲ
ေသပြဲဆင္ခဲ့ၾကရဲ႕။

အဖိုးေသတယ္ေလ။
အေမတို႔ အမတို႔့ ့
႐ိုးရာမပ်က္၊
ကၽြက္ကၽြတ္ညံ ငိုၾကရဲ႕

အေဖနဲ ့ဘႀကီး ဦးစံသိန္း တို႔႔က ခ်က္အရက္ေတြေသာက္
တေယာက္တေပါက္ ျငင္းခုန္။
ငါ၊ ငါ့ေယာက္ဖနဲ႔ အေပါင္းသင္းတသိုက္
ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ ဖဲ႐ိုက္ၾကတယ္။
တညလံုး ...။

ရပ္နီးရပ္ေ၀း ဧည့္ တ႐ုုန္္း႐ုုန္း၊
ငါ့ ေခြး တီိီလံုး ချမာ ေနရာမရ။

အံုးအံုးကၽြက္ကၽြက္နဲ႔ အသုဘ။
အားရပါးတ ရ ရိွလွရဲ႕..။
'' အဘ ေရ ထ ၾကည့္စမ္း ဗ် '' လို ့ ဒို ့ဟစ္ေၾကြး ၾက ။

ေအး ...။
ဒို ့ ဘယ္သူမွ ဧည့္စရင္း မတိုင္ၾကဘူး ။

ငါဟာ လူသား၊
လြတ္လပ္စြာ သြားခ်င္ရာသြားခြင့္ရိွေနတယ္။
လင္းယုန္တေကာင္လို တိမ္လႊာ ကိုခြဲၿပီး
ဤခရီးကို သြားမယ္။

ေမြးျမဴေရးျခံထဲက တိရစာၧန္ေတြလုိ
ဒီေန ့ ဘယ္ႏွစ္ေကာင္ေပ်ာက္၊
ဘယ္ႏွစ္ေကာင္တိုး
( ဒီမွာ - ရိုးရိုး ေလး ေျပာ မယ္ )
အစစ္.ေဆး..ခံ..ေနစရာ.. င့ါ့မွာ ...အေၾကာင္း...မရိွ ။

မိတ္ေဆြ ငဲ့ …။
သင့္မွာလည္း အေၾကာင္းမရိွဘူး။

ငါဟာ လြတ္လပ္တဲ့ လူသား။
ပညတ္ေတာ္ဆယ္ပါးမွာ ဧည့္စရင္း တိုင္ၾကလုိ႔ မပါဘူး။
မဂၢင္ရွစ္ပါးမွာ ဧည့္စရင္းတိုင္ၾကလို႔ မပါဘူး။

ငါ့ႏုိင္ငံထဲမွာ ငါဘယ္သြားသြား ဘယ္လာလာ
ဘယ္သူ႔ကိုမွ သံေတာ္ဦး တင္စရာ မလို။
ဧည့္စရင္း တိုင္စရာလည္း မလိုဘူး။


မိန္းမ ေရ
အထုပ္အပိုးေတြျပင္
ငါ့ မယ္ဒလင္ ယူခဲ့။

လာ ဒို႔ ခရီးထြက္မယ္
ေလွေပၚတက္ ၊
ရြက္လြင့္မယ္။

- မိုးသီးဇြန္-